حق، نَرد را نمی فهمد

نَرد را می گذاریم وسط. تازهِ تازه است برای من. برابری بی نظیری دارد. همه چیز به تساوی تقسیم بر دو می شود. حتی می توانی انتخاب کنی سفید باشی یا سیاه و بار دیگر عوضش کنی.ربطی هم به نژادپرستی و این ها ندارد. آن تاس ها که شاهکار است. تاس می اندازیم و کم، بازی را شروع می کند.عادلانه است کاملاً. بعد تاس و تاس و تاس. خانه ها پر می شوند و خالی. تاس ها را می اندازیم برای چندمین بار که اصلا هم مهم نیست عددش. فکم مدام تکان می خورد و یک در میان می پرسم:"غیر از اینه." او هم مهره را یک خانه عقب می آورد که یعنی باز یکی زیادی شمره ام یا جلو می برد که یعنی باز یکی کم شمرده ام. بعد تاس ها را می اندازد و می گوید:"حق کاملا با تو است."
با هر بار ریختن تاس ها یک بار دیگر حق به من داده می شود. این حق از آن لعنتی هایی است که هر که راوی است، با او است. اصلا مروت نَرد را ندارد که تساوی را بفهمد.